The Last King of Scotland

Eftir að hafa séð þessa mynd kemur mér ekki á óvart að Forrest Whitaker hafi fengið óskarinn fyrir leik sinn í henni. Hann er ótrúlega góður sem Idi Amin. Myndin í heild sinni er einnig alveg frábær, reyndar hef ég ekki lesið bókina sem handritið er byggt á en verð eiginlega að gera það núna.  Spennan byggist upp jafnt og þétt og hápunkturinn er mjög þéttur. Reyndar verð ég að segja að þó svo að eg hefi verið mjög svekkt að missa af þessari mynd í bíó og þess vegna séð hana á DVD í gær þá er ég núna ánægð með það vegna þess að þarna er atriði sem ég hefði kannski ekki höndlað á stóra tjaldinu, og tel ég mig nú vera nokkuð sjóaða í þessum bransa (þ.e. ógeðsleg atriði í bíómyndum). En áhrif þessa atriðis eru auðvitað mjög sterk vegna þess að myndin er svo góð.

Það eru rosalega sterkar samsvaranir í þessari mynd við svo margt sem er að gerast í veröldinni í dag og spurningarnar sem vakna eru áleitnar: hvenær er maður þátttakandi í aðgerðum stjórnvalda (stjórnvöld eru margskonar: ríkisstjórnir, yfirmenn, heimilishöfuð etc.) hvar byrjar ábyrg okkar eða endar, á því sem er að gerast í  þjóðfélaginu.  Amin var sennilega ekki heill á geði en þó að hann sé dauður grasserar geggjunin og þeir eru nú kannski nokkrir þjóðarleiðtogarnir sem eru með allavega svona "shadow syndrome" af því sem hrjáði Amin.

Upp í hugann kemur frasi sem var vinsæll á 10. áratugnum og ég var alltaf hrifin af: Ef þú ert ekki hluti af lausninni þá ertu hluti af vandamálinu.

Þessi mynd er svona "must see" á minni plánetu.

Athugasemdir

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 12.7.2007 kl. 23:01]

Ætla að sjá þessa, eins og aðrar sem þú mælir með. Hefur ekki klikkað!

Klukka þig hér með, bimmsalabimm, þú átt að skrifa átta staðreyndir um sjálfan þig á bloggsíðuna þína og klukka svo átta aðra bloggara. Getur vitleysan orðið meiri?

lOVE TO YOU ALL